عده ای با بیان این جمله، بی حجابی را در جامعه توجیه می کنند.

اگر به فرض، قبول کردیم بی حجابی بی دینی نیست اما این تناقض چگونه حل می شود؛ حجاب طبق آیات و روایات صریح از ضرورت های بارزدین است.

حال چگونه می شود که قلب پاک از اجرای حکم قطعی دین سرپیچی نماید؟

این قلب از چه چیز پاک است؟

از گناه یا از اطاعت؟!

نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْض‏ تعبیر این گونه رفتار است. یعنی امکان ندارد دل و ظاهر با هم پاک باشند؟